Schetsen, deel 13

99

wat spoeg ’t peperhaar tegen de slapen plakte. „Wat hebbe we geslapen, hè?”

„Ja.”

„Kom sla de beesten nou van je schort!... Scheelt d’r wat an ?”

„Nee... Niks... Alleen maar zoo gek gedroomd.” „Ik stik, zoo droog as ’k in me keel ben.”

„Ik ook.”

„Kom, wat soes je nou nog!”

„Ik zou zóó zweren dat ’k an ’t hof ben geweest in me droom... ’k Zag den koning met een baard en een kroon, net as op de speelkaarten... allemaal blinkende sabels en gouwe knoope.”

... „Heb ie van goud gedroomd?... Da’s armoe.” ,/t Was ’n aak’lige droom... De koning stak naar me met een keukenmes vol bloed.”

... „Heb-ie ’t bloed gezien?”

»Ja.”

„Dat beteekent schande.”

„Kom mensch, ben je gek! Je voorspelt me wat!... Toen ben ik met den koning wezen visschen... We haalden zoo de snoeken op”...

„Schei nou uit met je gekles!... As je van visschen droomt, komt d’r ’n dooie in de femilie.”

... „Nou! dan ben ik uit vandaag! Armoe, schande en ’n dooie... ’k Wou dat we maar wat zuurballetjes hadden.”

Moeder stond klaar met het pak voor d’r buik, Trien sloeg de plooien uit d’r rokken, nam haar pak op en sjokte naast de andere.

Op den stoffigen, gloeiend-heeten zandweg liepen ze naast elkaar, met de armen om de pakken gewron