In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

128

de kast mot, geef dan levenslang, jij, da’k niemeer onder d’r oogen hoef te kommen!

De officier [zacht, ernstig). Waarom ben je zoo misdadig geweest Jan Arend, om zóó met voorbedachten rade brand te stichten! En waarom je schuld te verzwaren door ’r ’n achterlijken broer in te betrekken F

Jan. ’k Hei ’t alleen, alléén gedaan.

De officier. Ben je dan in de woning terug gekeerd? (Jan Tcniki). En heb je’t kind den sleutel na de brandstichting gegeven F — (Jan Jcnikt) — Hoe wist Ansing dan dat —- dat ’t kind in ’t huis was F

Jan (dof). Toen ’k de boel had angestoken — gejaagd as ’n beest, bang voor morgen, bang voor overmorgen —- kwam ’k ’m ’n kwartier later tegen — net — net toen ’k na me schoonvader wou gaan — toen zee-die — toen zee-die — as je d’r zoekt dan leit ze thuis — ’k hei ’r ’t raam zien binnenklimmen — toen mot ’k iets geschreeuwd hebben — dat de boel in brand sting — is-die — is-die weggehold...

De officier... En jij, jij de vader ben naar je schoonvader gegaan...

Jan (wild). Omdat ’k niet dorst, omdat ’k bang was dat ze an me gezicht zouen zien — en — ’k geloofde ’m niet — ’k dacht dat ze na d’r moeder was geloopen — dat ze op straat speelde. Toen