In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

99

zeggen lappen met petrolie of sigarenkisten met petrolie branden — dat kind ruikt den rook en hoort ’t geknetter, ’t Kind is dus, uit moeheid — daar zullen we dadelijk over praten — uit moeheid op bed gaan liggen, terwijl’t huis rustig was.-Maar dan móét Ansing die van boven- kwam en z’n kleeren van ’t bed greep, ’r gezien hebben. Voelt u wat ik bedoel? Begrijpt u dat ’t om iets érgere dan brandstichting gaat? En daarom, nadrukkelijk, hoe kwam ’t kind aan den sleutel — wie heeft ’r den sleutel gegeven — hoe laat is dat gebeurd — (scherp—nadenkend). En — en is die sleutel in den puinhoop bij ’t kindje gevonden ?

Jan, .Dat weet ’k niet. Hij mot ’r nog leggen, natuurlijk.

De officier. Van wie kreeg ze den sleutel?

Jan. Van mijn.

De officier. Waarom?

Jan. Waarom? Da’s de grootste ramp geweest. As ’k ’r de sleutel niet in ’r handen had gegeven, toen ’k om half vijf de deur achter me toe trok, was ze nooit in ’t huis terug gekend.

De officier. Waarom gaf u ’n kind van drie jaar ’n sleutel te bewaren? Da’s toch onverant-woordelij k!