In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

97

van honk ga. — As dat ’n ding is om over te vallen, om iemand de duimschroeven an te zetten, dan most-u denken dat ’k kapot ben van de ellende die ons in ’n paar dagen is overkomen.

De officier, ’k Wou wel hebben dat u ’n weinig kalmer antwoordde. TT zet uien geen duimschroeven aan. U staat buiten ’t spel. We onderzoeken de zaak van uw broer — (een stilte). Ansing is ’t laatst in huis geweest, niewaar P

Jan. Dat mot wel.

De officier. .Waren ’r twee sleutels, of één?

Jan. Een.

De officier. Wie had die sleutel?

Jan. Niemand.

De officier (verrast). Niemand?(es» s^7fe)Ansing is om vijf uur ’t huis uit gegaan, heeft de deur achter zich dicht getrokken — om zes uur at u ’n boterham bij uw schoonvader — om half zeven staat ’thuis in lichtelaaie. U had de sleutel niet waar?

Jan. Nee — ik niet.

De officier. Heeft Ansing de deur dan met den sleutel gesloten?

Jan. Nee (aarzelend). ’t Kind had de sleutel.

De officier (aandachtig). ’t Kind?’n Kind van drié jaar?

7