In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

96

Jan (dof). Denken dat ’n vader z’n eigen leven verbrandt — daar zwijg ’k op (opvlammend)... Da’s te belabberd om ’n woord an te verspille! (inzakkend). Yoor mijn part stond ’k nakend op straat — as ’k ’r me kind mee terug had.

De officier. TJ verdenkt uw broer dus niet?

Jan. Nee, niémand.

De officier. Wist-ie van de assurantie?

Jan. Dat zal wei — dat weet’k niet. Hij boorde van alles.

De officier. Ging de Jonge Jan goed? (Jan knikt). Dekt de assurantie de hééle schade?

Jan (schuw). Zoo wat.

De officier. Hoe zoo wat?

Jan. ’k Had pas partijen tabak ingeslagen.

De officier. Is de polis verbrand?

J an. Nee. Die hei-’k in me zak.

De officier. In uw zak? Draagt u die altijd bij u?

Jan. Ja, bij andere papieren.

De officier. Da’s anders geen gewoonte.

Jan. (zenmv-driftig). Wat is geen gewoonte? ’k Hei geen brandkast, ’k Laat nooit ’n cent thuis. Me heele hebben en houen steek ’k bij me as ’k