In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

95

Jan. Al is-ie stom, gemeen is-ie niet —néé — néé — D’r is niks angestoke. Angestoke, ’t mot ’r bij kommen! Dan, dan keert de asserantie geen cent uit, staan we op de keien.

De officier. Als dat de reden is, waarom u niks weet —■ waarom u te vergeefs, tè-vèr-gèefs, ’n broer uit de handen van de justitie wil houden, dan doet u verkeerd èn misdadig. Ja, misdadig! ’r Is hier van nog andre zaken dan van enkel brandstichting sprake, ’r Kan wreede, domme moedwilligheid in ’t spel zijn geweest — ik heb de overtuiging dat ze ’r was — tegenover — tegenover uw ongelukkig dochtertje. Jan Arend, ’k dring ’r nog eens op aan de volle, eerlijke waarheid te spreken, ’t Zou min zijn, als je om geldelijk belang de justitie zou beletten je eigen kind te — te wreken — en dan nog: alle vrees van dien aard is dwaasheid — alleen als je persoonlijk bij ’t onheil betrokken was, zou de assurantie-maatschappij gerechtigd zijn betaling te weigeren. Tegen moedwil van derden bèn je verzekerd. Kom! ’k Begrijp levendig dat je door ’t gebeurde ondersteboven ben. (een stilte — met nad/ruk). Je houding is onverklaarbaar, onverklaarbaar, Jan Arend Als ’k niet wist hoe zwaar jullie getroffen zijn door den dood'van je eenig kind, zou’k denken (.aarzelend) aan ’n afspraak tusschen jou en je broer (een stilte). Heb je daar niéts op te antwoorden?