In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

89

De officier. Door ’t raam? Wat zijn dat voor verzinsels ?

Ansing. Dat dee ze wel meer.

De officier. En ’t raam was met ’n pen gesloten.

Ansing. Niet ’t eene. Daar was de pin van krom.

De officier. Jawel! En je broer liet dan maar ’n raam, gelijk aan de straat, open voor den eerste den beste!

Ansing. ’t Kon maar ’n handhoog worden op geschoven — ’t hout was gezwollen — verder gong ’t niet — zij kon ’r door — zij kroop ’r meer door ’s morges om te spele — as de voordeur nog dicht was.

De officier. En dat valt jou zoo allemaal ineens in? In eens weet je van ’n kromme raam-pen en van hout dat gezwollen is ? ’k Zal ’t laten onderzoeken. Yoorloopig ga je ’t gebouw niet uit. Al dadelijk toen jij binnenkwam, man, zag ’k aan je gezicht hoe laat ’t was. Jij weet heel aardig ’n hartziekte te simuleeren — Wacht nog even. Hoe oud ben je?

Ansing. Yier en twintig.

De officier. Wanneer geboren?

Ansing. In December achttien — achttien ...