In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

87

De officier. Ze lei d’r niet in! Dan heb jij in de bedstee gekeken ? Waarom keek je in de bedstee? Wat had je te kijken als je geen brand heb gesticht ?

Ansing (treuzelend). Me zondagsche bullen had ’k op ’t bed gesmeten — voor de stof van de zolder.

De officier (driftig- accentueer end). Dus —dus — Ansing Arend daar straks wou ’k ’t alleron-menschlijkste niet aannemen, meende ’k dat je in de haast om ’t huis uit te gaan, waar je met petrolie — kijk me an! -—je hèb ’t gedaan — waar je met petrolie den boel in brand heb gestoken — ’t slapende kind voorbij was geloopen — (een stilte). Dat kan nou niet, Ansing Arend. Jij ben ’n doortrapte, doortrapte misdadiger — ’s Morgens ben je nog in de kerk — hebben ze je in de kerk gezien — ’s middags wrokkend om ’n broer en ’n aangetrouwde zuster die, dat wil ’k niet tegenspreken, hondsch voor je zijn geweest, dat heb ’k van meer dan éen gehoord — ’s middags om ’n nieuw gekrakeel, om de ondeugende streek van ’n speelsch kind, neem je ’n wraak zóó gemeen, dat ’r geen woorden voor te vinden zijn! (een stilte). Heb je nog wat te zeggen?

Ansing. As ’k zoo vuil was geweest, zóo vuil...

De officier... Toen de vlammen uit’t dak sloegen, ben jij an komen rennen van de kant van