Schetsen en vertellingen

Auteur
Herman Heijermans

Geschreven onder pseudoniem
Samuel Falkland

Titel
Schetsen en vertellingen

Jaar
1974

Pagina's
249



voor het eerst, beiden gelijk, wat geluk was - het geluk van elkander-liefhebbenden, groen, groen van blaren en boomen, groen van voorjaar, groen van weiden en velden noodig heeft, en niet zonder kan zijn. Zij zaten nu neer.

Het groen was om hen en een vreugde zoo licht als nog nooit zij hadden gekend.

Met het hoofd op haar schoot lag hij te droomen, droomingen één met het groen en de doorspelende zon, droomingen zonder gestalte, vloeiende over tot het zwijgen der buigende takken.

Zij, gelukkig, bewoog de hand door zijn haar, keek naar het glijden der witte vingers met den trouwring door het krullende bruin, naar zijn voorhoofd, wijd-opene oogen, naar den neus met de snorharen. ‘O, David, je wordt grijs/ lachte ze.

‘Ik...? Grijs?’, keek hij vraaglachend op, nèt met een zonnekring op het voorhoofd.

‘O! O...! Je wordt niet grijs... Je bèn grijs... ’k Tel er wel een, twee, drie... Ze zijn niet te tellen...’

Haar vingers lachrig doorzochten het haar, pluizend tot op het witte vel.

‘Zeker, zeker,’ zei hij lachend terug.

‘Je gelooft me niet wel...? Nou maar je ben haast héélemaal grijs. Wil je eens zien...? Wacht is even... Doe ’k je geen pijn...? Kan ’k harder trekken?’

Tusschen de zachte rozingen van haar nagels hield ze een haartje, licht van trillende zilverglans.

‘Da’s bruin,’ zei hij: °t licht valt er zoo op en daarom méén je dat het wit is.’

‘O David, hoe kun je ’t zeggen...!... Kijk eens hier hoe ’t wit is... Zie je wel...? Als je ’t zoo ziet op mijn zwarte japon is ’t gewoon wit, heelemaal wit... Zie je?’

‘Ja,’ knikte hij lachend: ‘da’s wel aardig - de eerste witte haar... Maar zóó heeft iedereen ze - zoo had ik ze al toen ik twintig was.’ ‘Kun je begrijpen...! Blijf zoo eens even stil... Hier is me een dikkert! En wat een lange...! Doe ’k je geen pijn?’

Het prikte als een naaldensteek in zijn hoofd en boven zijn oogen in het licht van het groen en de zon, hield ze een tweede nu, vreemd-wit, wel-zeker-wit.

‘Dat komt van de zorgen,’ lachte hij: ‘enkel van zorgen... Zijn

53

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.