Schetsen en vertellingen

mijnheer de mat recht, sloot de deur, schoof de grendels er voor en blij-vroolijk klonk het geklik van het veiligheidsslot.

Keeshondje wefwefte.

Koffie was koud geworden.

FONDANT

‘En breng me nou nog ’n voetenbankie/

De jongen sloft met zn bloote voeten door het natte zand.

'Wat 'n prachtige avond - vin u niet?'

'Heerlijk, mevrouw.'

'En wat 'n gladde zee -, geen rimpeltje/

'Ja, 't is erg, érg mooi/

'Dank-ie, jongen/

Met z’n vieren zitten ze an ’t strand. Erg gezellig. Hij met z’n beenen gekruist, kijkt droomerig naar de zee. Z’n vrouw babbelt met de logees.

'Oom, zit u niet op de tocht?’

'Nee, Cor.’

'Zet toch liever je kraag op, Hendrik. Je ben zoo gevoelig/

'Nee... Laat me maar rustig zitten. Ik zit heerlijk/

'Corrie, hou je voeten op ’t bankie, ’t zand is vrééselijk vochtig ’s avonds/

'Mag ’k ’s presenteeren, mevrouw?’

Mevrouw grabbelt met de beringde vingers in het toetje.

'Nee, u moet ’n fondant nemen. Die zijn lekker. Proef u wel? Ze zijn van Bensdorp. Cor, jij ook? Die moet je nemen in ’t zilverpapiertje.’

'Wat ben jij toch ’n snoepster, Jet.’

‘Net of jij ze niet lust. Meneer, mag ik u ook ’s...?’

'Dank-ie, Jet.’

Wat ’n heerlijke avond.’

'Goddelijk... Goddelijk.’

Een oogenblik zwijgen ze. Hij rookt z’n sigaar, kijkt de bleeke wolkjes na, die door den avondwind worden stukgeslagen. Zijn

46