Schetsen en vertellingen

'Heb je voor grootmoe 'n boodschap gedaan?'

"Nee moe.'

'Op je woord niet?'

'Nee moe/

'Goeien middag/

Pa en Gerrit kwamen samen van kantoor.

'Warm vandaag...! Gaat 't goed moeder...?

'Eten we wat lekkers vanmiddag, Trui?'

'Runderlapjes/

'Trees, waar blijft 't bittertje?'

'Moe, geef uw sleutels eens.'

'Wat is dat toch voor onzin, dat je de bitter tegenwoordig achter slot en grendel zet?'

'Hier is ze al. Hier is ze al.'

‘Snoept de meid?'

'Nee.'

'Moeder óók 'n glaasje?'

'Geef moeder nou geen bitter, Karel!'

'Ach wat!'

"t Is heusch zoo goed niet voor d'r/

‘ Als jij negentig ben, lust je 't ook.'

Met glinsterende oogjes keek de ouwe vrouw naar de bewegingen van haar zoon, die bij 't raam het likeurglaasje vulde.

'Geef 't 'r nou niet, Karel.'

‘Waar bemoei je je toch mee!' - zei het ouwetje bits, met een grijpend uitstrekken der skelet-handen naar het glaasje.

'Omdat 't niet goed voor je is.'

Het glaasje was al leeg. De dunne lippen in het gele knokelgezicht smakten na. De donkere oogen glinsterden van genot. Karel was een goeie zoon. De schoondochter had 't land an 'r. Dat wist ze wel. Maar nou was alles goed, alles bestig.

'An tafel! An tafel!'

Karel deelde de runderlapjes. Op den schoted deelde hij het vleesch in acht porties, de grootste voor z'n vrouw, de kleinste voor Sien, die de meid was en daarenboven geen vleesch kon verdragen, omdat ze maagkanker had. Zoon meid was 'n tref.

"Trui, je bord. Marie geef 's door an grootmoeder. Sjors zet je vingers niet in de saus.'

32