Gevleugelde daden

DE PROEFNEMING GELUKT.    3

ouwe meid bleef ’r geslagen van, zóó paf en verschrikt, dat ze ’r gemeenzaam-brutalen toon van meid-die-onmisbaar is, die ’n stuk-van-de-familie geworden, als ’n glibber-paling door 'r vingers liet glijden ....

Jans, lekker als kip, reisde af en nog dien eigensten avond, terwijl Kobus op den weg voor den tuin Tutu en Zo, de glanszwarte schippertjes, de harte-lievelingetjes van mevrouw uitliet en Chris bij den gootsteen den vatenboel redderde, slingerde de reeks zotheden der familie zich tot in de sfeer van 't uitmiddelpuntig-uitbundige.

Meneer Zwaluw, op z’n kousen loopend, op z’n kóusen — ’t was om ’t te besterven! — stond in de deuropening, zonder dat ze ’n geritsel gehoord had.

„Chris,” zeide meneer, die als altijd op dit uur van den avond één roode wang had, purperen bult-plek van de antemakasser, waartegen-ie after-dinner-tukte: „Chris, meid, heb je geen trek in ’n loopie?”

„In ’n loopie?’’ — had ze verbaasd-suffig geantwoord: „daar heb ’k ommers nou geen tijd voor ... .”

„Dan maak je maar tijd — ’t is ’n pracht van ’n weertje,” had-ie prettig aangespoord.

„Nee,” had ze nog eens gezegd: „eer de vate