Gevleugelde daden

2    EERSTE KAPITTEL.

Handig as meneer prutsen kon, had-ie de deur op twee plekken gegrendeld en de sleutels in z’n vestzak gestopt- Ja, zóó was ’t gekke begin geweest.

Kobus, de huisknecht, had ’r zich niet druk om gemaakt — die vond alles best, maar Christien, de oude Chris, die de menschen over de veertien jaar kende, zat met Jans, de tweede meid, uren en uren achter kommetjes koffie nijdasserig te schrapen over ’t wantrouwen om èn meneer-z’n-kamer èn den zolder af te sluiten .... Als je iets vermiste, zee je ’t, bleef-je niet koppen, niet broeien. Dat had geen pas.

Nog was 't gepraat niet geluwd, toen ’n ver-bluffing geschiedde. Jans, die ’r ’t minst recht op had, kreeg tien dagen vacantie, tién dagen om 'r moeder in Friesland op te zoeken, en toen Christien, die nooit ’n dag vrij-af nam, omdat ze geen levende ziel op de wereld bezat, geduldig aan mevrouw duidelijk maakte, dat ze tién dagen ’t huis niet alléén an kon, dat Kobus op zijn werk was ange-wezen en zij op ’t hare, dat de boel lekker zou vervuilen, omdat ze maar twéé handen an ’r lijf had, antwoordde mevrouw, dat ze ’t in die tien dagen dan maar niet zoo precies most nemen en dat juffrouw Amélie ’n beetje zou meehelpen. Niét zoo precies .... niét zoo precies. De