Gevleugelde daden

4    EERSTE KAPITTEL.

klaar binne en eer ’k de vloer heb gedweild, is de avond om .. .

„Nou jij maakt ’n loopie,” had-ie aangedrongen.

Heensluipend, onhoorbaar, was-ie verdwenen zoo as-ie gekomen was en drie minuten later, ook op ’r kóusen — goeie God, ze joegen je de stuipen op je lijf! — kwam juffrouw Amélie, die ^fr n handje in ^ft huishouen zou helpen, nou Jans in Friesland zat, maar nog geen vinger had uitgestoken — schuifelde juffrouw Amélie in de keuken, vrindelijk-lief, Chris voor, Chris na zeggend, om ’r te porren, om ’r an te zetten, om 'r óók voor ’n loopie ’t huis uit te jagen.

Wantrouwend, ’r geen sikkepit van begrijpend, had de ouwe opzetlijk getreuzeld, opzetlijk de borden en schalen nog is nagespoeld, opzetlijk de keukentafel ’n beurt gegeven. Toen — je zou zooveel listigheid niet achter 'r zoeken — had mevrouw gescheld en ’r poes-aaierig verzocht allemaal nuttelooze boodschappen te doen, dingen die niet noodig waren, die Kobus net zoo goed had kunnen halen, Kobus die vanavond met Tutu en Zo op den loop was, ook met boodschappen voor meneer. Eerst om negen uur, lang scharrelend op ’r kamer naast den zolder, was ze heengegaan en toen ze gehaast, dol-gehaast, omdat ze ’t zaakje niet vertrouwde, al om halftien voor ’t tuinhek