Gevleugelde daden

DE VILLA WORDT BERUCHT.    49

alles zóo in harmonie met ’r nachtmerrie van gedrochten bij ’t raam, dat ze 'r arm oud hoofd, niet geschikt voor derglijke moderne stoornissen, in de handen lei en ’r op los begon te snikken. Meneer en mevrouw en de juffrouw moste *t ’r niet kwalijk neme — ze was heelemaal onderste boven — ze zou morgen na ’n dokter gaan — ze had zóo akelig, zoo miserabel, zóo hondsch-naar gedroomd van beeste, met twaalef vleugele die op ’t dak zatte, dat ’r hart zeer dee... .

Dat was de éérste schrik dien de familie Zwaluw veroorzaakte, den eersten van 'n reeks. Met Kobus ging ’t vlotter. Die begréép toen meneer ’m op den zolder de kisten liet zien, die streek graag de fooi op en zwéég. Die hielp de volgende nachten ’n handje, kroop zelf op ’t dak en verbaasde zich over het wónder. Den derden nacht, langzaam voortvleugelend, maakte de familie haar eerste tochtje bij helderen maanschijn.

De honden, maanziek, sloegen aan, de ménschen hadden geen vermoeden. Alleen dichterlijke of verliefde naturen plegen lang ’n maannacht te bestaren — ’t eenig-poëtische van ’t dorp was ’n rederijkerskamer met ’n leesgezelschap van fatsoenlijke producten — de amoureuse lieden liepen dien nacht in dónkere boschaadjes. Als

Gevleugelde Daden.    4