Gevleugelde daden

50    VIERDE KAPITTEL.

1) Zoude ik waarlijk te veel hooi op mijn vork getorscht hebben ? Om de weerga — ’t is niet makkelijk! Onwillekeurig raakt men al illustreerend aan ’t vloeken. Derhalve moet een stijve-in-den-geloove er zich niet aan wagen. Met schaduw en slagschaduw meen ’k ’n bijster eind op weg te zijn — let s. v. p. op de ongelooflijke moeilijkheid om maan-spelingen, op simpel papier, in al haar geweldige zwaarmoedige en etherische zwevingen, op 'n heel gewoon, zelfs léélijk dak te toucheeren (en zulks met Neelmeijer, niet met sepia, noch met krijt, noch met doezel, noch met teekenstift. Ongetwijfeld zult ge bij eersten oogopslag bevroeden, geachte lezeres en kunst-doorvoelster, dat mijne ongewone illustratie in beeld zet het: 'n Kat van de daken ware geschichtigd. Om den stompen schoorsteen uit het dak te doen leven, heb ’k — waarom het niet te bekennen ? — bezwaarlijken arbeid gehad. Indien