Gevleugelde daden

DAK WA ARTS.    41

Rechts van de villa, op ’n tien minuten afstand, had het Rijk forten en schansen gebouwd. Bij de ophaalbrug liep een schildwacht. Niemand kreeg toegang. Maar boven, boven in de wolken, bij de discrete vogels en nog discreter sterren? Waar hielden de greppels, de schuttingen, de ijzerdraad-versperringen, de hekken, de muren op — waar begonnen ze in de oneindige Eenheid bóven? Waar pleegde je overtreding, waar stoornis van het wetboek van strafrecht, waar lüchtvredebreuk ? Je kon makkelijk en onbezonnen raak gaan vliegen, als zulke excessen in je karakter leien, doch in minimalen tijd, terug op den geordenden b e g a n e n grond, zat je op gebrande blaren, kon je je onbesproken bestaan beklad en bevuild zien door verbalen en explooten... . ’n Eerste vlieger had geen baantje. De appel leek wrang. En dat alleen, omdat de ouwbakken wetgever de gevallen van „hinder, gevaar en schade” beneden een normale hoogte van vijftien meter getaxeerd had.

Een avond, bij theevisite, waagde Pieter het voorzichtig ’n advocaat te polsen, die in het dorp ’n grooten naam had, omdat-ie ’n paar maal candidaat voor de Tweede Kamer was geweest en in ’n beruchte zaak de beruchten vrij had gepleit.

„Amice,” vroeg-ie langs z’n neus weg: „mag je