Gevleugelde daden

DE PROEFNEMING GELUKT.    9

kaars, bebonsde ze met stevige meppen Kobus’ deur.

„Kobus!” had ’r stem geschord: „Kobus —toe dan Kobus!”

Opgeschrikt de deur openend, had-ie ’r voor ’t eerst van z’n leven in ’r nachtjapon, met waarlijk ontbloot vleeschnekje en zwabberend vlas-staartje gezien. D’r lijkwit gelaat had enkel spookachtige gaten van mond en oogen en onthutste wenkbr au w-str iemen.

„Is ’r brand!” had-ie geschreeuwd.

Zij, ongevoelig voor z^fn magere haarkuiten en beenige voeten, had ’r vetten wijsvinger op het mondgat gelegd, ’m tot stille luistering hitsend.

Boven hield ’t botsend gerommel aan en gedempt door de gesloten deuren, lustigde een lach.

„Nou dan!” —, gromde Kobus: „wat is ’r dan? Ze zijn nog op!”

„Nee Kobus — néé, Kobus,” heeg ze: „d’r is onraad op 't dak — d’r binne panne gevalle.” Met dat ze ’t zei, kwekkerend van geraas, klaar stootend over de andere pannen, schoof ’r weer een van ’t dak, scherp ketsend tegen den gootrand.

„Nou,” zei hij, kribbig-van-slaap-gestoordheid: „dan zalle we is gaan kijke.”

Kordaat schoot-ie in z’n broek, liet de bretels wild bungelen en z’n zakmes openend, dat sner