Gevleugelde daden

6    EERSTE KAPITTEL.

taalden, nooit ’n kwitantie terugstuurden, menschen die de béste buren ontvingen en om de haverklap groote reizen deeën, nee, vette Chris kon in ’r bolle hoofie opzouten wat ze wou, hij had lol over ’r bezorgdheid. Want dat meneer 'r laatst had willen leeren om met Brussel en Berlijn te telefoneeren en dat ze met ’n schrikgil de gehoorbuis had laten vallen, toen ze geluid hoorde, dat was zóó krimmeneel stom geweest en daar hadden ze allemaal zóó om gelachen, dat as Chris ’r neepjesmuts schudde over onzuivere dingen in huis, je vanzelf weer an 'r angst van tóén dacht! Genoeglijk grinnekte Kobus ’r malligheden weg, z’n pruim beknabbelend, waarvan-ie 't sop om de halve minuut in den tuin ging loozen.

Dat was Woensdagavond.

Donderdagmiddag begon óok Kobus te twijfelen. Hakkelend — je kon zoo merken dat ze met ’r woorden geen raad wist — zei mevrouw aan Chris, dat juffrouw Amélie ineens zoo’n idee had gekregen, om wat hóóger in huis te slapen. Of Chris ’r wat tegen had voor ’n dag of acht de logeerkamer in ’t benedenhuis te betrekken? Kobus sliep toch ook in ’t sousterrein — bang had ze niet te zijn.

„Jakkus, wat ’n invalle — dat doe ’k niet!*’, had Chris nijdig geweigerd: „waarom mot ik van me kamer af ? .,. .”