Schetsen, deel 9

So    DE    KIP    IN    DE    BADKAMER.

een lucifertje af, keek, zei dat ’t best was, dat de natuur die dingen vanzelf in orde brengt, schreef veel stilte en weinig afgestreken lucifers voor en verklaarde dat zoo’nstèvig-broedsche’nboffert was.

Het was ongetwijfeld een boffert, maar ’n huis dat je als uitgestorven moet bewonen om ’n kip, ’n trap die niet kraken mag, ’n piano die gesloten moet blijven, ’n hond die niet mag aanslaan en ’n bad waarin je een-en-twintig dagen niet baadt — ’t is geen volkomen genoegen. Dan kwam er de lucht bij.

Zoo’n dier gaat van z’n een-en-twintig dagen alleronbehaagligst rieken. En daarmee moet je verheugd zijn — als-die z’n eieren bevuilt is ’t mis.

Tegen den achttienden dag werden we uit logee-ren gevraagd — weigerden om de kip. Je kunt ’1 niet doen in de omstandigheden.

Toen langzaam, bar langzaam kwam de eenentwintigste dag, meende m’n vrouw elk oogenblik te hooren piepen.

Maar nee. Eerst den twee-en-twintigsten hadden we heusch negen kuikentjes in de badkamer.

In de keuken op 'n test probeerde m’n vrouw de andere vier eieren uit te broeden. Dat kan, zéggen ze. Ik, doortastender, tikte er een open. En dat vergeten we nooit. Het spoot links en rechts in het rond. Het spoot de keuken vol bedorven sappen, vol afschuwelijken rioolstank. Het doortrok de huiskamer, de alkoof, de werkkamer de slaapkamer____

Nee, ⁹n badkamer is niet de geschiktste plaats voor broedhok en in ’n keuken moet je geen kunstmatige broedexperimenten nemen.

Voor het overige had ik twéé ouwe kippen, vijf hanen, één aankomende kip en negen kuikens.

Het wordt ’n hééle hoenderkweekerij.

22 Juni 1901.