Schetsen, deel 9

BOL SCHANDAAL.    53

glanzend groen van ’t linker kozijntje: Dit is die knoebel geschreven en nou in den vroeg-morgen stond ’t ’r weer met snijdende krijtletters:

dj * JitKNtEiE.

De melkkan kneep-ie in z’n hand, alsof-ie 'r an stukken wou smakken. As-ie de jongen te pakken kreeg, dee-die ’m *n moord! De schooiers om ’t kozijn te bekladden, om ’m te schimpen. Met ’n vaart schoof-ie den hoek om — niemand te zien. Ze hadden natuurlijk niet gewacht. Nou maar d’r zou schandaal van kommen — nóu liet-ie ’t ’r niet bij. Net kwam de bovenmeester an de deur van de school en knikte.

„Morge, Van Schie”....

„Morrege, meester” ....

Kwaadaardig, praat-kauwend, de kan in de eene hand, ’t pijpje in de andere, stak-ie ’t straatje over.

„Meester — d’r komt dóódslag van!”

„Van wat?”, vroeg meester verbaasd. VanSchie, de nurksche Van Schie, die pijpjes kloof, met niemand sprak, ’t te veel moeite vond te knikken, stond nu voor ’m met ’n verpaarsten woede-kop.

„Ik vraag,” zei ’t mannetje heesch: „wat of dat mot met die knoebel?”

„Met de knoebel,” zei de bovenmeester, niet-begrijpend. Véél was ’m in z’n leven gevraagd, veel wijsheid had-ie in ’t dorp gezaaid, maar zoo dadelijk van ’n knoebel te snappen....

Knarsend beet Van Schie op z’n pijp. Gister tweemaal, nou wéér. ’t Liep de spuigaten uit.