Schetsen, deel 9

BOL SCHANDAAL.

kend en spuwend en probeerde ’ns ’r de vlam in te krijgen en besmakte ’n aarzlende rookbuil en haalde stug-trekkend. ’t Schuttinkje kroop óp uit z’n vuil, uit z’n winterverweerdheid. ’t Was of de zon, ’t felle zomersche licht ’r in gróéf. Plank na plank werd van een lichtgroene nieuwheid. As nou de norsche takken van ’t boompje er achter begonnen te botten en je — as de verf góéd droog was — anders kreeg je smurrie — de najen ’n streekie wit gaf, dan kon niemand ’t verbeteren, dan zag 't ’r fatsoendelijk uit.

Ging om twaalf uur de school uit, dan bleef-ie in den deurpost loeren. Want al hing naast de schutting ’t bordpapieren deksel van *n doos met de grimmige waarschuwing

—, al had ’t ’r duizendmaal gehangen: de jongens en meissies van de school kon je niet vertrouwen, geen oogenblik.

*t Schuttinkje droogde prachtig. De buitenkozijnen kregen ’n beurt, óók groen en de deur óók groen. Hij nam ⁹r z’n tijd voor, blij als-ie was met geknutsel en pijpjes-gelurk. En de dag dat alles kurk was — kurk zonder ’n regentje, haalde-die ’t deksel met de waarschuwing in. Jawel, de duvels schenen ’r op gewacht te hebben. Twéémaal gister, hoe-die ook loerde, had een en dezelfde bengel op 't nog