Schetsen, deel 9

CURIEUZE DANS.    45

of ’n trapje lager, als het publiek van anno zooveel voor Christus’ geboorte.

Het schijnt dat de ontwikkeling eenigszins kruipt, dat er nog tienduizenden Variété-levens op deze overigens zeer bewoonbare aarde moeten verwoest, vernield, vertreden worden, vóór de aflei-ding-zoekende menigte haar pervers-vermaak, haar cynisch genot in de rillerige, ware gedaanten snapt. Ik zie liever een hanengevecht dan een mensch op ’t punt dood te vallen — bij wijze van spreken. En als 'k vlijtig mijmer, geloof ’k dat er voor dierenbeschermers, anti-vogel-veeren-bonders etc., óók op plaatsen van vermaak een knusse dosis avondjes-van-debat te formeeren is.

Welke grillige duivel heeft achter m’n stoel gestaan ? Zoowaar, ik had met de deur in huis willen vallen, verhalen van den curieuzen dans, waarvan ik kort geleden vernam. En nu ben ’k, lang van tong, in een impasse geraakt, die m’n keurig geval niet alleen als inleiding ontsiert, maar te over een domper zet op de surprise die elk goed auteur tot het slot bewaart.

De curieuze dans, het geval dat ik door m’n aanloop bedierf, geschiedde in een Théâtre de Variétés.

De gezusters Dubois hadden gedebuteerd, matig succes gehad.

Ze dansten dansen van alle natiën, fransche dansen, engelsche, spaansche.

Ze dansten à transformation, verkleedden zich op de minuut tusschen de coulissen.

De eene Dubois had een aardig gezichtje — de ander was leelijk. Ze was zóó leelijk dat ’t niet weg te schminken was. Ze had een fameuzen neus, hooge