Schetsen, deel 9

CURIEUZE DANS.    43

Is er een verschil van positieve beteekenis tusschen een christen, die met een leeuw vocht ten aan-schouwe van een geestdriftige massa en den man dien we een salto-mortale zien vallen van vier, vijf meter hoogte?

Ik heb eens een vrouw zien duiken van een springplank in een bassijn — een sprong van vijfentwintig meter. Ik heb een-beenige clowns zien storten, te fiets, in een waterbekken — plons van vijftig meter. Ik heb degens zien slikken, met messen werpen.

Ik heb vaders zien liggen op een rustbank en die wierpen hun zoontjes op en grepen ze met de voeten.

Ik heb moeders zien hangen aan een trapéze, dragend drie, vier kinderen aan de tanden. Ik heb slangenmenschen gezien met door oefening verwrongen lichamen. Ik heb danseressen gezien, te avond lief-van-gelaat — bij dag geel van tering en vermoeidheid. Ik heb een fietser gezien die van een ladder reed. En hand-artisten die dansten op de handen. En voltigeurs, die op ’t hoofd stonden, zóó een flesch wijn dronken.... ’k Zie geen kans *t vluchtig op ’t lijstje te zetten. Waartoe noodig? Daar is geen lévende ziel in de stad, in ⁹1 dorp, die ’r niet van meepraten kan, die zich geen wonderen herinnert welke de mijne overtreffen.

Men betaalt z’n entréé, krijgt eene nette plaats, aanschouwt.

Men aanschouwt afgebeulde, misvormde, merkwaardige menschen.

Men aanschouwt menschen, die telkens weer hun leven wagen. Eén stap mis: de dood. Een verkeerde sprong: de dood. Men aanschouwt kinderen door slaag en mishandeling tot acrobaatjes gefokt. Men aanschouwt menschen, die zich als dieren moeten