Schetsen, deel 9

ZADOK* S INVAL.

deur. Nog eens, vuil en ondankbaar, gromde Nero.

* Gelijk heit-ie,* sarde Rachel: »gróót gelijk — hij mot *n hónd koopen — daar smijt-ie twee gulden vijftig an weg!*

„Jaag jij mijn niet de stuipen op me lijf met je gepiep en je gèpièp nachs," snauwde Zadok verwoed.

„Og! Og!*, zei Rachel, de balkenzoldring in aanroeping van niet aanwezige getuigen bestarend: „nou vraag ’k wiè heit ’r vannach ’n deur hooren piepen?*

„Heb ik hooren piepen? Me zorg al piept ⁹1 de heele nach!*

„Ja — nou is-die *n held, nou* ...

Ze sloeg in gegil over.

Want Nero, heftig rukkend om bij ’n Cura<;aosche amandel te komen, die moeder niet goed gemikt had, Nero schoot los.

Toen geschiedde het wonderbaarlijke van eene vrouw met tegenwoordigheid van geest.

Moeder, doodsangstig, smeet ’n handjevol amandelen naar de zij van den winkel — Nero, verkikkerd op ’t ongewoon lekkers, bulderde met ketting en al de bewaarplaats in — Joopie, ’t dichtst bij de deur duwde ’r in ’t slot....

Den heelen nacht leien ze wakker — den volgenden morgen ging Zadok den boer opzoeken, die Nero voor 'n gulden terugnam — ’s avonds dweilden moeder en Rachel den winkel, bleef de suikerbus in de hoedendoos, in de bedstee onbewaakt.

En nog weken lang praatten ze na over Zadok’s inval om ’n hond met ’n daalder verlies te koopen die geen hond was, ’n hond as ’n ondier, ’n hond as, as ’n losgebroken leeuw uit Artis. Je most Zadok zijn om zoo ’t ongeluk over je huis te halen...

6 Juni '03.