Schetsen, deel 9

34    ZADOK*    S    INVAL.

,Wat is jou gebeurd dat-je zoo’n plezier heb?*, zei ze in de deuropening.

„Mijn? Mijn? Wat zal mijn gebeurd zijn?,” vroeg Zadok, genoeglijk-onnoozel.

„As jij zoo ben,* ontleedde Rachel als een wijze vrouw — wie weet beter de nuances van ’n neus, ’n mond, ’n oogkijken, ’n stem dan ’n éigen vrouw? — „as jij zoo zingt na ’n hónd-van-’n-nacht, na ’n nacht van enkel verstoring, dan*____

De rest van wat ze beweren wou, werd door de piengelende schel en ’n smak van de deur opgeslokt. En terwijl ze ’r hoofd door ’t loketje stak, gaf ze ’n angstgil, dreunde ’t portaaltje door ’t grommend geblaf van ’n hond, die tegen ’r hoofd bezwaren had.

„Hèhèhè! Hèhèhè!*, lachte Zadok, dat ’t vuil van z’n pijp in z’n keel schoot en-ie rood werd van de benauwenis.

„Wat lach-ie nou, as ik me ’n ongeluk schrik!*, zei ze dubbel-valsch, omdat ze ’r hoofd tegen den loketrand gestooten had.

Zadok, purper van lach, ’t pijpje tusschen de zwarte tandstompjes, opende voor antwoord de deur naast ’t loket, die anders op slot bleef. Toen week-ie voorzichtig achteruit, sprak: „Kom binnen*.... Binnen traden een hond en een man.

„Heb ’k gekoch,* zei-die, eerst nü z’n geneurie, z’n genoeglijk zingen verklarend.

„Gekoch? Gekoch!*, vroeg-schreeuwdeRachel, met nadrukjes die klonken als ’n: is ’t je in je kop geslagen ?

„Voor de nach,* zei Zadok simpel.

„En je ken op ^Jm staat maken,” knikte de man-van-den-hond: „as je Nero in huis heb hoef je voor de duvel en z’n moer niet bang te wezen. Kijk is wat ’n bek met tanden* ....

Zadok, Rachel, moeder, Joopie stonden op ’n klitje te kijken naar ’t ijzingwekkend gezicht. De man