Schetsen, deel 9

KRANTE-KWESTIES.

man met ’t hoofdblad klaar was en zij kon beginnen. *t Eerst, ’t sappigst nieuws had ze dan al te pakken, omdat pa z’n mond niet kon houen.

Dat waren de gelukkige dagen van hun zitje alléén als de kinderen sliepen.

Maar de kinderen worden groot en ’n krant groeit met ’r welvaart.

Sekuur als in elk gezond gezin, kwam de tijd dat de dochters de krant wouen, dat drie zaten te hunkeren, terwijl pa, als 'n nieuwsvrek de hééle krant op zijn knie hield.

„Jan," zei ma, jaren her — nou was ’r opstand — ik zeg dit ten derde male: passief — „Jan geef mij vast ’t feuilleton.”

„Néé,” zei pa beslist (jaren her): „as ik klaar ben.”

„Je leest toch geen twéé kranten gelijk,” zei ma opstandig, jaren her.

„Mag ik nou asjébliéf rustig me krant lezen, ja of neé?”, accentueerde pa boos.

„Je kunt ’m toch rustig lezen,” verzette zich ma (jaren her) „maar de krant op je kniè, die lees je toch niet” ....

„Als ’k dan niet lezen mag,” dreigde pa: „ga ’k apart zitten.”

Ma pruttelde, berustte ’n poos.

’n Paar weken later (jaren her) nam ze opnieuw ’r aanloopje.

„Jan, ’k ben zoo benieuwd naar ’t feuilleton — zou je” ....

„Nee!”, stoof pa op, gestoord in z’n koersen-lektuur: „nee en nog is nee! De avond is lang genoeg. Je krijgt dadelijk ’t hoofdblad” ....

„Maar Jan” ....

Toen was pa uit z’n humeur in de achterkamer gaan zitten. Hij wou ongestoord lezen. Als ze niet bliefde te wachten tot-ie klaar was, niet zoolang