Schetsen, deel 9

218    KRANTE-KWES TIES.

op ieder tafeltje, iedere tabouret — als iemand jarig was kreeg-ie ’n haakwerkje en als de jaardagen óp waren haakte ze voor gelegenheden van liefdadigheid. Ze haakte in latenten opstand. Als ’t zoo niet jaren lang was geweest en gebleven, zou ze niet zóóveel gehaakt hebben. Want na de krant, na haar beurt krant, was ’t bedtijd, babbelden ze, als pa of Jeanne ’t niet bedorven hadden, werd ’n boterhammetje gegeten, doddelde ’t dagje henen. Mééstal bedierven ’t pa of Jeanne.

Mal — den héélen dag was ’r geen woord dispuut en niet zóodra bracht Mie de krant of ’t beest Wrok zette z’n slagtanden in de kamerrust, snoof kwaadaardig de theeketel-toetertjes vort, bedrensde ’t lampegesuizel. De krant met z’n bijblad, vóóral met z’n bijblad — zónder bijblad zou ’t huiselijk leventje geen stormpjes gekend hebben — onthutste de gemoederen, van af ’t moment dat ’t papier z’n nieuwsgromminkjes pruttelde.

De krant hitste allen.

Bij ma was de opstand na jaren passief geworden, bij Marie geduldig-latent; Jeanne, de brutale, was actief-opstandig gebléven.

Pa toch las de krant ’t eerst Van af 't begin van z’n trouwdag had-ie ’t gedaan.

Als ma de kinderen naar bed lei, bleef pa in ongestoorde avondrust. Dan kruiste-die z’n beenen, rookte, dronk groote koppen thee.

Dan l&s-die zooals je ’n krant behoort te lezen, aandachtig en met overpeinzing. Dan las-die stelselmatig, eerst de koersen, dan ’t hoofdartikel, dan ’t binnenland, dan ’t gemengd, dan ’t feuilleton. Hij las alles, nam ’r z’n tijd voor. En als ma dan van de kinderkamer benee kwam, moe van de verhaaltjes die ze verteld had, om Jeanne en Marie in slaap te praten, dan wachtte ze nog geduldig ’n poosje tot