Schetsen, deel 9

spoor.    Op    ’n crisis-nacht,    toen    de temperatuur bij

vader    zorgwekkend was,    ging    oom Jan achter de

deur op de vloermat zitten grienen — in z’n hemmetje — met z’n bloote voeten op de tegels van de gang. Hij was ’n lammetje in die dagen. En rookte niet. Geen    pijp    kwam in z’n hoofd.    „As Johan voor z’n

borst    niet    rooken mag,”    zei-die: „wil ik ’m niet

treiteren door ’t wel te doen.” Eerst toen vader heelemaal genezen was, dampte-ie pijpen en pijpen om z’n scha in te halen, knapte-die ze driftig, in hoeveelheden, als-ie nijdig werd. Oom scheen alléén gezond te zijn als-ie vrijelijk rooie-driftkoppen krijgen kon en gouwenaars breken.

De twee broers die ’t zoo best met mekaar konden vinden, die mekanders hebbelijkheden kenden, werden op⁹n dag twee van die pieterigheden-vreters waarover ’k ’t straks had. Cherchez la femme! Als twee ouwe vrienden van mekaar vervreemden, zit ’r meestal een wijfje tusschen — ’n wijfje dat den vriend niet zetten kan. Lukt ’t bij uitzondering — blijven de vrienden vrienden, dan is ’r uitstel van executie. Want ’t pleegt te gebeuren dat de losloopende vriend het tortelend voorbeeld volgt en dan leert de ondervinding dat de twee wijfjes bij oogopslag mekaar’s intérieurtje analyseeren. Je zou op ’n scheurkalender ’t motto kunnen griffen: „vriendschap hangt aan ’t zijden draadje vrouw”.

„Hans!”, maanden wij.

„Dank je,” neeg hij: *’k wijdde, meen ’k, een weinig uit. Nu, vader verlooft zich — met z’n eerste vrouw — ik ben uit ’t tweede huwelijk. — Uit waren de zitjes. Doorgaands ga je met je meisje niet avond aan avond op ’n kamer waar ze en grand comité goudsche pijpen smullen. Oom Jan had de smoor in. De eerste vrouw van vader beviel ’m heelemaal niet. D’r gezicht stond ’m niet an, ’r