Schetsen, deel 9

OVER BADEN.

rend voor ’n haal van ’t mes: „in kóüd water?* ....

„Ja,” zei ik: „’n gewoon bad met water uit de leiding*____

„En ga je daar heelemaal in?*, vroeg de schipper, kinderlijk ongeloovig.

„Ja — èlken morgen kopje onder, zomer en winter* ____

„Da’s goed om dood te blijve,* zei ’t boertje: „ik wil wel wete da’k ’r niks van zou motte hebbe* ....

„Merk je dan niet dat meneer je wat wijs maakt,* zei de barbier grinnekend.

„Je hóéft ’t niet te gelooven,* glimlachte ik dom: „maar ’t is waarachtig waar. Eiken morgen. Weer of geen weer” ....

De barbier bleef even staan met ’t mes opgedraaid voor de onderlipstreek — ’t joggie hield den veger verschrikt bij ’t hoopje rood haar — de andren kèken.

Een oogenblik was ’k centrum van den heelen winkel, zochten ze mijn gelaatsveldje af óf ’k’ n mop bedoelde.

Toen klopte ’t boertje kregel z'n pijp en de schipper schaapachtig den kring rondkijkend, redeneerde:

„ .... ’s Morges in ’n koud bad — jij liever as ik. Nee hoor. We binne geen vissche.”

„Je gezicht en je hande dat gaat nog,* praatte ’t boertje, de pijp opnieuw stoppend: „maar je hééle lichaam! — Wel man, me voete hebbe nog nooit water geproefd, ’k Zou niet weten wat ze d’r in doen moste* ...

„Ik ook niet,* grunnekte de timmerman: „da’s om ’n kou op je ingewande te krijge” ...

„’n Kou is wat veel gezeid,” knikte devisscher: „je ingewande kanne ’t best verdragen — maar dan in de zomertijd. Tegen de winter is ’t — is ’t.. .*

Hij schokte z’n schouders, glimlacherde alsof-ie an Meerenberg dacht.