Schetsen, deel 9

AANZOEK IJL

Juffrouw,” zei Jan’s moeder, 't kommetje roerend zonder te slikken: „juffrouw — je zal wel haast wete waarvoor ’k gekommen ben.”

„Ja,” knikte de vader, plots ernstig van gebeur-tenis-overpeinzing.

„Me zoon Jan,” hernam de visite, naar de lampepeer kijkend, die wel in geen jaar gedaan most weze — drijven dee-die van olie en dooie vliege! —:

„me zoon Jan het zinnigheid in uw dochter Jet”____

Ja,” knikte de vader weer, stijf z’n pijp voor zich uithoudend.

„Nou — wij hebbe V niks tegen,” zei Jet ⁹r moeder, d’r koffiekom leeg slurpend: »nee, wij hebbe d’r niks tegen, wat jij, man?”

„Niks,” zei de man.

De visite zette ’r kopje neer, boog kribbig haar rug tegen de kaduuke stoelleuning. In⁹r hoofdje hitsten spijtige, giftige gedachtetjes.... Niks tegen____

Niks tegen Ze mosten 'r nog wat tegen hebben.

Haar zoon kon iedereen krijgen en nou zoo’n meid! As ze ’t huishouen geleerd had van ⁹r moeder — nou, dan zag ze Jan z*n voorland.

„’t Is ’n knap paar,” zei de moeder weer: „ze magge samen gezien weze” ....

„Ja-ja,” zei de vader.

„En an me dochter zal-die ’n béste vrouw hebbe,” zei de moeder weer, met iets zwammigs in ⁹r oogen, nou ze ’t geval góéd bedacht.

Maar ze had dat niet moeten zeggen, ’t Prikkelde de visite te sterk. Vóór ’r de tafel met ⁹r uitstalling van verwaarloosde koffie-dingen, óver ’r de man met geen knoopie an z’n hemd én de lampepeer met de vliegensaus én de bedstee met de ongewas-schen kinderen én Jet⁹r naaimachine met ’t geflodder van verstelwerk, lapjes en afval én de alkoof met de sinaasappelenkisten én de moeder met ’r slordig