Schetsen, deel 9

i₄o    AVONDJE UIT:

dezelfde tafeltjes, werd ze murf van ’t licht. Thuis zaten ze anders te theeën in de voorkamer met énkel ⁹1 olielichtje in ’r thee-komfoor, zat pa in den eenen leunstoel bij ’t raam, ma in den anderen, tante Aag an de theetafel, zij in ’t lage stoeltje bij den schoorsteenmantel. En pa zei dan wat en ma zei dan wat en tante Aag tukte tot ’r gesnurk hinderlijk werd en pa met ’n theekop op z’n schoteltje tikte.

Zoo in de schemering, mekaar nauwlijks ziende — alleen tante Aag werd beschenen door de porce-leinen plaatjes van ’t komfoor — drensde de avond voort, werd ’t half negen èn negen èn halftien, stak pa eindelijk de petroliehanglamp an, die geeuwerig öppieterde achter den zijden rand, dien tante Aag geborduurd had en al tweemaal in brand was gevlogen, zagen ze heusch mekaar’s slaapbleeke gezichten, werd ’n servetje geleid en ’n boterhammetje gegeten met lauw-slappe thee en tegen tien uur stond ze *r haar te kammen op ’r kamertje, kniezig en huilerig van onvoldaanheid. — Nee, as je ’n heele week ’s avonds in ’t donker zat öf schemerde, waren die venijnige witte bollen, die op je hoofd leken te vallen, machtig miserabel. Je was gedwongen, lammenadig te lachen om an je gezicht ’n uitdrukking te geven....

Gelukkig was pa ’t eerste bij de leege tafel naast ’t buffet. Hè — dat luchtte — kon je gaan zitten. Maar nog terwijl-ie ’n stoel verschoof, deeën drie heeren alsof ze ’m niet gezien hadden en zaten om ’t tafeltje.

Pa keek driftig over z’n brilglazen en de heeren toesprekend asof-ie an den kantoorlessenaar zat en in twist was met den anderen boekhouder over ’n foutieve telling op folio-zóoveel, zei-ie:

* ... Meneer, die tafel is bezet.”