Schetsen, deel 9

AVONDJE UIT.    *39

laarzen kraakten onbedaarlijk pettig, over z’n rug liep de rechte vouw van de la en z’n broekspijpen leken ijzerdradig te spannen — Liesbeth, ’t achterst nu, hield ’r garen handschoenen tegen ’t garneersel van V confectie-japon, die stramme rimpels had als ’t voorhoofd eens gebelgden sergeant-majoors.

As ze zoo op visite kwamen bij groomoe of bij oome Dirk, voelden ze zich honnig, zaten ze smetteloos op de versch gewreven meubeltjes, dronken ’n glaasje of ’n kopje van dit of van dat, al naarmate de dag en ⁹1 uur z’n recepten voorschreef, praatten d’r praatjes, zonder te veel te buigen of te bukken, hielden d’r mantels of d’r hoeden stijf-proper an, en gingen na ’n half uurtje weer op pad, de straatjes in, buiten ’t gedrang, deeën ’n wandelingetje en vóór ze thuis ’t Zondagsch potje eten met warme en versch e rollade, die ’s Maandags, Dinsdags, Woensdags, Donderdags verder kóüd op tafel kwam — Vrijdag was ’t gestampte pot met worst of ’n schijfie spek, Zaterdags lapjes — vóór ze Zondags feestmaaltijdden (pa at de bruine korstjes), kleedden ze zich uit, werd ’t goed in de kasten en in de latafel gesloten, want eten met je goeie bullen an ging niet. Om te eten moest je makkelijk zitten en je zat niet gemakkelijk met goed dat spande — ’n vetvlak kon oploopen....

Vandaag na de warme rollade met aarpels en spinazie en ’t dessert van rhabarberstelen met rijst, hadden ze zich opnieuw gekleed om uit te gaan. Van altijd thuis zitten wor je ouwbakken en altijd bij oome Dirk anloopen was ook geen pretje .... En nou zoo’n Zondagsche drukte in ’t Panopticum, zoo’n gewrijf langs je goeie kleeren, zoo’n gesukkel om ’n plaatsie te vinden!

Liesbeth slofte vol zeurige ontevredenheid achter tante Aag. Voor de derde maal kwam ze langs