Het Kind (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

34

— Nou — nou Larsen-lief! —Willen we’m samen ’t fleschje voeren ? ’t Is z’n tijd.

Larsen. ’k Weet niet — ’k weet niet.

Frida. .. En we gaan op reis met z’n drieën, veertien dagen, ’n maand. Met z’n drieën. En straks moet je boodschappen doen. De melksuiker is op, ’r is geen boorzalf meer. En dan zoo’n heel, héél zacht borsteltje, als G-reta heeft, voor z’n haar. Heb je op z’n haar gelet in den laatsten tijd? ’t Zijn zulke kleuter-haartjes en zulke lange, precies jouw snor, toen je voor ’t eerst om me heen draaide — (glimlachend) — voor ’t eerst — met ’n streepjesbroek die als ’n liniaal in de vouwen stond en ’n boord zoo hoog als ’n manchet. Wéét je nog hoe je me voor ’t allereerst góéd dorst an te zien, toen we over den rand van ’n bootje in ’t water keken — jij mijn oogen in de diepte zag bij waterplantjes en rare vischjes____

Larsen. Fri. . .

Frida. Leg die boeken weg, Larsen.

Larsen. Die boeken?

Frida (glimlachend). En de potjes.

Larsen (verrast). Die — die. . . Dacht je ... . Wist je ...

Frida, ’k Dacht dat je ’t niét.... En daarnet — daarnet in de kamer, had ’k je niet moeten storen.