Het Kind (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

10

van dat kleine gezichtje met de groote blauwe oogen en ’n mondje zoo rosé, zoo teer als, als.... (stokt).

Emma. En Larsen — Larsen is wanhopig? ...

Erida. ’k Ben bang voor Larsen.

Emma. Bang ?

Erida. Ik ken ’m niet meer. Zie je die asch op ’t tapijt ? Den heelen nacht heeft-ie hier gelegen.

Emma. Hiér ?

Erida. En gisternacht ook. Van andere nachten weet ’k ’t niet.... Sinds de kraam heeft-ie in de logeerkamer geslapen. En toen ’k beter was, kwam dat, huilde ’k, huilde ’k .. . .

Emma. Heb je dan nog niet met mekaar uitgesproken ?

Erida. Wat valt ’r te spreken? Je spreekt als ’r schuld is. En ’r is geen .schuld. Met bij hem, niet bij mij. Zaterdagnacht tegen drieën —’k heb de klok hooren slaan ■— is-ie op z’n bloote voeten in de kamer gekomen, heeft in ’t wiegje gekeken — toen heb ’k zachtjes Larsen gezegd en op den rand van ons bed heeft-ie ’n vol uur gezeten, zonder ’n woord te spreken, zonder (e huilen — tot ’t nacht-pitje inbrandde -— ’t donker werd.

Emma. Is-ie zéker dat ’t öngeneeslijk----