Kleine vertelsels

CAUSERIE

Dit is een causerie èn een interview. Het zijn noch mijn avonturen, noch mijn litteraire daden. Om ⁵t even. Het relaas op zichzelf, leelijk voorgelezen te Groningen in 1901, lijkt niet ongeschikt om in 1906 den lezer ’n oogenblik te doen glimlachen .. .

(Hier schraapt de heer S. Falkland zich de keel, proeft van ’t quasi-niet-bevend glas water, spreekt)

Dames en Heeren,

Ghetto in Londen was mijn eerste niet zeer plezierige ondervinding met het buitenland.

Wel voerde Antoine in 1893 een stukje in één bedrijf Ahasverus op, maar niettegenstaande ik er destijds de reis voor naar Parijs maakte, gelukte het me niet er iéts van te zien, omdat ik na ⁵s morgens te zes uur in Parijs te zijn aangekomen, ’s middags om vier uur uit vermoeidheid eventjes op ⁵t hotelbed tukken ging en tot m’n niet zuinig leedwezen ’s avonds om elf uur wakker werd, bijtijds om de rijtuigen te zien wegrijden. In London zou ik me niet verslapen, doch iets ondervinden, dat op een nachtmerrie geleek.

Op een dag van Mei 1899, ruim twee jaar geleden, kreeg ik een schrijven van een sinds jaren in London gevestigd Hollander, die tevens in theaters betrokken is, waarin mij verzocht werd, het stuk aan een grooten schouwburg te willen afstaan. Zeer verblijd met de onderscheiding, want niet waar, nou begon het Buitenland ook de oogen