Kleine vertelsels

46    CAUSERIE

gebruikten. Er werden plannen gesmeed, om te pogen het succes weder op te halen. Vriendjes van de directie zouden onder „Joodsche” namen ingezonden stukken in de kranten lanceeren, om te protesteeren „tegen godsdienstigen aanstoot” in het stuk. Maar de vlieger ging niet op. Want door al de romantische en liefdescènes was de „aanstoot” er heelemaal uit. En daar de recettes niet stegen, werd het stuk dat zoo véél beloofde, na veertien dagen van het affiche genomen. Voor ons begon thans een reeks alleronaangenaamste avonturen. We hadden zóó vast gerekend op het villaatje, dat wij al onze contante bezittingen — in die dagen plus minus twee honderd gulden, excuseer het gering bedrag — hadden meegenomen, en op roekelooze wijze vastgezet in reiskosten, hotelkosten, enz. Als je zesduizend gulden in zicht heb, kijk je niet op een pop of tien. Men had ons verzocht in een eerste klas-hotel verblijf te houden, met het oog op de nieuwsgierige pers tegenover wie eenig decorum noodzakelijk was, vandaar, dat na veertien dagen de hotelrekening benauwend hoog was, en gróoter dan wij aan kapitaal bezaten. Het spreekt van zelf dat de auteur poogde een stuk der tantièmes die hem dan toch in ieder geval volgens contract „toekwamen,” te benaderen. Maar de directie die tot heden, elk uur van dag en avond op haar kantoor was geweest, werd plotseling onvindbaar, beweerde daarenboven, dat de Berner Conventie haar niet de verplichting oplegde auteursloon te betalen. Het geld was op, wij hadden schuld gemaakt. Hollandsche kennissen of vrienden hadden we in London niet en onze „trots” verzette er zich tegen, om na de bluf van al het geld, dat in London wachtte, naar Holland om geld te schrijven. In een dergelijke situatie zou een ander misschien anders gehandeld hebben, maar wij in de benauwdheid meenden zéér verstandig te doen, met de belofte der directeuren te