Kleine vertelsels

CAUSERIE    19

bad: „O God, give me still another ending!” Dat geschiedde op den 7en September en nog dienzelfden middag werd bekend gemaakt, dat het „beroemde” stuk niet dien avond, maar eerst twee dagen l&ter op den negenden September zou opgevoerd worden. Als ik u verklaring van dit uitstel geef, verzoek ik u wel te bedenken, dat al dit door mij opgemerkt werd en dat ik deze heele malle historie met niet de geringste fantasie heb te „verrijken”. Ghetto in London, op 7 Sept. 1899, werd uitgesteld op verzoek van den Prins van Wales, die aan mevrouw Brown Potter beloofd had de première te zullen bij wonen, en die, daar hij voor zijn gezondheid te Marienbad was, eerst op den negenden aanwezig kon zijn. Het zonderlinge van het geval was, en dit is een fèit, dat Mevrouw Brown Potter, de beruchte heldin, die sterven of niét sterven moest, alleen geëngageerd was, omdat zij, laat me zeggen in briefwisseling stond met den Prins van Wales, en men haar zonder die connectie nooit zou geëngageerd hebben. Immers een Prins van Wales die een première bij woont, verhoogt den Boom van een stuk met minstens 50 pCt. Het briefje, beginnend met „Dear Mrs. Potter” en eindigend met „Yours Edward” had ik de eer in deze eigen handen te aanschouwen en het werd mij door een der directeuren voor vijf Pond te koop aangeboden. Daar ik evenwel met het oog op de £ 500, die ik alsnog diende te incasseren, niet met £ 5-en te smijten had, was ik helaas zo onverstandig om een document te veronachtzamen dat op het ogenblik, dat wij van Zijne Majesteit Koning Edward de Zevende moeten spreken, licht in waarde zou zijn gestegen. Het feit op zich zelf hoe een Engelsch ondernemer een actrice van hoegenaamd geen talent, wier eenige merkwaardigheid was, dat zij de haren als Sarah Bernhardt rood verfde, engageert, om met een lid der vorstelijke familie reclame te kunnen maken, is