Schetsen, deel 12

94    IN DE VLAM.

moeder. Laat ’k ’r niet verder over praten! ’t Is toch niet te veranderen. En bier smaakt wel zoo lekker, zonder beroerde herinneringen. Ouwers hebben met kinderen wat te stellen. Is beter dat je niet trouwt, zooals ik. Prosit! Ouwe heer, drink 'n glaasje mee.. ..”

„Dank u.*

We zaten even zwijgend. Toen, als belangstellend waard, vroeg ’k of-ie voor zaken over was. Hij schoot in ’n lach: „Voor zaken? ’n Zakenman die z*n horloge na Oome Jan brengt! ’k Ben wegge-loopen. Ik deug niet voor Elberfeld. Mijn ouwe heer — net zoo een als jij, met permissie — lag zoo te donderjagen, dat ’k om ’r ’n end an te maken, gisteravond vijftig Mark uit z’n kas heb genomen — ’k ben z’n eenige zoon — en ’r kalmpjes van door ben gegaan. Dat moet Tc zeggen: geen levende ziel in Elberfeld heeft ’r benul van, dat ’r in Amsterdam zooveel aardige Duitsche kellnerinnen zijn, zoo’n massa Duitsch bier! Prosit”....

’n Hotelier hoort zooveel, wat ’m ⁹t eene oor in, ’t andere uitgaat, dat ’k Bébé Meister, ’t zieltje zonder zorg, uit Elberfeld, in de drukte der dagen glad aan ’t vergeten was, toen-ie den derden dag op m’n bureau kwam.

„Ouwe heer,” zei-ie makkelijk neerzittend: „is ’r ⁹n telegrafische postwissel voor me gekomen? Nee? Natuurlijk. *k Heb van morgen m’n laatste centen verbruikt, om papa ’n noodsein te geven. Krijg ’k één nacht crediet? Of moet *k verkassen ?*

„^?n Telegrafische postwisselbezon ’k onge-loovig — ’k ben ⁹r zoo dikwijls ingevlogen! — „⁹r ligt bij den portier ⁹n brief voor u”.

„Die heb ’k al,* zei-ie kalm: „lees maar.*

Het was *n brief van z’n moeder. Ze smeekte ’m