Schetsen, deel 12

OOIEVAAR LEPELAAR.    59

laten schieten, om na ’t waaasser-ka-refrein mede z’n kuiten te exploiteeren. Omdat-ie verliefd was en omdat voltigeurs uit de mode raakten, hapte-ie toe. ’t Kwartet werd quintet — drie vrouwen, twee mannen. En daar voltigeur-schoonzoon ’t waaasser-waaasser-ka met ’n aangenaam tenor-geluid meezong, z’n horlepiep ’n besliste verrijking der plas-tiesche bewegingen was — pa liet enkel de tamboerijn trillen — groeide ’t succes der Russen met den dag. Tot er iets ongemeen-menschelijks, iets in de rede der hééle natuur liggends, doch waarlijk-fataals, gebeurde. De verliefd-getrouwde Angélique kwam in omstandigheden, die men „gezegend” pleegt te noemen, ’n Fransch dichter heeft eens gezegd: „ .. .. Quand Tenfant parait, la joie arrivé et nous éclaire — chacun rit a son tour” ... Bij het „Keizerlijk Russisch zang-en-dans-ensemble” lachte niemand, zelfs de jonge moeder niet, en in stede de heugelijke gebeurtenis te zegenen, keken de aanstaande grootouders niet alleen zuur, maar keven in verbitterendste stemming over de nieuwste onhandigheid van den voltigeur. In zooverre viel ’t geval mee, dat de zuigeling — ’n tierige jongen, dien ze naar den grootvader Dirk, naar den vader Pierre noemden — in ’n maand van gedwongen stil-liggen ter wereld kwam. Maar de mooie Angélique, die ruim drie maanden niet optreden kon, en in den eersten tijd niet op dreef was, had de broodwinning van ’t Ensemble ’n leelijken knauw gegeven. Daarenboven was Dirk Pierre voor de menschen, die zich tot nu toe vrij hadden bewogen, ’n hinderlijk blok aan ’t been. Was ⁹r voorstelling, dan moest ’t kind dat in rechte lijn de leelijkheid van grootvader had overgeerfd, op de huurkamer hier of daar worden achtergelaten. Later, toen-ie loopen kon, werd-ie lastiger, wachtte-ie in de regie, sleepte