Schetsen, deel 12

44    DAGJE.

sausje was open gegaan en ’m dee hinken, had bij de vrouw van den bode ’n kom karnemelk geslobberd en twee zure appelen gekregen. Uitgeruster, bleek door de warmte, had-ie ⁹t schulpenpad langs de zerken en kruisjes met angstige voeten beschui-feld, bang voor de stilte, omkijkend als ’n musch de struiken bestreek, fluisterend vragend en sprekend.

„Legge ze hiér?*, zei-ie, zoo zachies as toen ’n maand gelejen de buurvrouw-van-boven had late verzoeke of de beneje-bure zoo vrindelijk woue weze op d’r kouse de trap op te komme, omdat d’r meissie zoo naar lee.

„Ja, jonge,” knikte de ouwe, die geaarzeld had, want de kruissies Ieke zoo op mekander en de cijfers op de paaltjes ware haast niemeer te leze: „daaronder legge ze nou.”

’r Karbies had ze in ’t schulppad gezet, en ’r mummel-lippen baden ’t vierkantje gras toe, terwijl ’r dooraerde hand ’t teeken-van-’t-kruis op ’r borst bebeefde. Pietje, groot-oogig, de hand in den zak om den klef-warmen appel, keek van de eene zoden-plek naar de andere — naar ’n zwaar brommende bij, die van bloemetje op bloemetje zoemde — naar ’t zon-dronkene krijgertje-spelen van twee kwieke koolwitjes.

De log uit ’t kerkhof opdreigende toren, die van dichtbij ’n spookding geleek, bonkte ’n schaduw-wolk schuin langs de graven naastan. Benauwd voor de diepe zwijgenis, greep ’t joggie grootmoeder’s rok, vroeg:

„Legge ze d’r alle twee, grootmoeder?”

Ja”. ...

„Vader en moeder, alle twee?”

Ja, jonge”----

„Waar leit me vader dan?”

„An de linksche kant”.. ..