Schetsen, deel 12

122    EEN STRIJDER.

anders te taai wordt. Voor eetbaar, doch schadelijk vleesch, vermoordt men honderdduizend koeien jaarlijks, honderdduizend koeien met miljarden liters melk! Dat is de schande en ’n moordzucht die zich wreekt. Er is melk genoeg, om iedereen te voeden, melk voor arm en rijk — zonder dat ^fr goddank ’n melk-trust bestaat — en de verblinde gemeenschap maakt er geen gebruik van! Nu is bij mij in ’t zonne-bad ^ft denkbeeld gerijpt, dat wanneer in alle landen gelijktijdig de agrariërs, de vegetariërs èn de sociaal-democraten, die toch óók voor de gezondheid van ’t volk ijveren, de handen ineenslaan en in de respectieve wetgevende lichamen met groote meerderheid ’n wet doordrijven, OM HET SLACHTEN DER KOEIEN TE VERBIEDEN, desnoods met doodstraf te bedreigen, dat dan, en dan alleen goedkoop voedsel voor iedereen ontstaat — met andere woorden de basis voor ’n nieuwe maatschappij gelegd is”......

„Het zou waarlijk jammer zijn,” opperden wij: „als u dat inzicht nog langer verborgen hield. Ja, het is in zekeren zin misdadig, meneer Löwe, z’n tijdgenooten zulke overwegingen te onthouden.” „De zaak is,” zei hij zacht en met diepzinnigheid: „dat ik ’n heel dossier verrassende uitvindingen verzamelde, en dat ik schrandere lieden zoek, om met mij als directeur, 'n Naamlooze Vennootschap op te richten, om mijn ideeën te exploiteeren. Met

ook uw naam op ’t prospectus, meen ’k ”

„We gelooven,” vielen we hem in de rede: „dat ’n hoogst-onsolieden commissaris Falkland sómmige te voorzichtige lieden zou afschrikken hun kapitaal in uwe onderneming te steken. Néé, beslist

niet!” ......

„Dat is jammer,” zei hij.