42
De vader... Als wat?
De moeder (spijtig).... Schoppen zéventje! Schoppen zéventje! Schoppen zéventje! ...
De vader. Jawel. Da’s schoppen-een-en-twin-tigie! Da’s héél duidelijk (haar met zacht geweld in de armen nemend). Mag jij op diè daar jaloersch zijn? Op je lekkere dikkert? Op je schat van ’n dochter? Zóó leit ze te slapen. (bootst het na). D’r eene vuistje op d’r bol — d’r andere op ’t dek ■— ’n engel — ’n engel! — Heeft ze ’r fleschjes gedronken ?
De moeder (onrustig) Niet heelemaal. Zoo’n restant—ja wel zóó een, is ’r telkens in gebleven. Von je ’r niet pips?
De vader. Pips ? (klimt weer op den stoel) Pips ? Ze heeft ’n kleur als ’n perzik. Hè, wat ’n kleur!
De moeder (ook een stoel nemend en over den kamerschut-rand kijkend) .... Lekker diertje ! — Dolf, zou ze niet koortsig zijn? ’k Yin ’r kleur wat suspect.
De vader. Kom ! Kom !
De moeder. Sust! Niet zoo hard! Wees is stil ’k geloof dat ze wakker wordt.
De vader. Ze geeuwt.
De moeder. Ze gééuwt...
De vader. Wat geeuwt ze menschelijk, hè?