Het Kamerschut (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

67

de doos openend) Ach, ach, wat in-lief! (houdt een mutsje op de hand omhoog — levendige, lachende aandacht van allen, behalve van den vriend, die stadig lepelt) — Wat ’n hondje van ’n mutsje—en kijk diè is gegarneerd met bont (tot de moeder) — hou ’ns even vast — hier zijn ’r nog twee — en ’n spotprijzen ongelooflijk — heerlijk, hè? {geeft ze den grootvader) — en die — en die . . .

De moeder (tot den vriend). Jaap, hou eens op — hè, wees nou niet zoo ongezellig om in je ééntje te eten! (steekt op elk ran zijn handen ’n mutsje). Snoepies, hè F Beeldjes! Wat zal’t’r staan! Draai ze is naar de lamp, Jaap — nee, nog wat! Ja, die van Jaap vind ’k ’t leukst en die zijn ook ’t warmst, denk-u niet, maatje? — Jaap, pas dan toch op! Als ’k daar niet waarschuw, laat je een van de linten in je bord slieren.

De vader, ’k Zou toch liever die met bont. ..

De grootmoeder. Bont broeit. — Nee, Anna heeft gelijk. Nou dan houen we die. Leg je de andere weer voorzichtig in de doos, Leuntje. (tot Jaap). Dank u wel.

De moeder. Jaap je dubbeltjes. Mot die arme loopjongen ....

De vriend (geduldig onder de lamp zoekend) Asjeblief!