Het Kamerschut (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

60

haalt drie honderd veertien! De vorige week had ze mèt de kleertjes en ’t mandje: negen duizend vijf honderd vijf en veertig gram — ’t netto gewicht was tóén zeven duizend acht honderd en drie en ’n half gram — en deze week .... ’t Schijnt je niet te interesseeren ....

De vriend. Mensch — ’k verga, als je ’t weten wil. M’n maag krimpt — van honger ....

De grootvader. Hoe kan men honger hebben, meneer, als men over zóó’n engel van ’n kind spreekt!

De vader. Dat snap ’k ook niet. ’t Komt omdat je niét getrouwd ben, geen oog heb voor ... Wil je gelooven, papa, dat ze vanmiddag (stijgend in extase) — dat ze vanmiddag, toen ze zat —• ja, ze begint verduiveld leuk te zitten — en zoo vast — zoo sekuur — dat ze vanmiddag wéér — ’k stond ’r geslagen bij — zoo brutaal, zoo wakker is zoo'n nest al! — dat ze vanmiddag ’r eenen. voet met ’r twee handjes beet pakte — en ’m — da’s enorm — nog nóóit heb ’k ’t bij ’n kind van die leeftijd gezien ! — ’m naar ’r mond bracht — op ’r groote téén zoog! Hahaha! Hahaha! Nee maar probeer jij dat is. ’k Wou ’t vanmorgen in me bed nadoen — geen kans. — Breng jij jouw voet is naar je mond!

De vriend, ’t Is hier vandaag ’n Tantalus