59
TIENDE TOONEEL.
De vader. De grootvader.
De vriend.
De vriend. Da’s je dank! Vijf minuten zoeken en nagekeken door dienstmeiden. Je kan hier geen hand voor oogen zien. (draait de lamp op).
De vader. Da’s te hoog, Jaap. Pas heeft-ie gestoomd (draait ’r neer). En al dat licht voor ’n baby die slaapt! Ga zitten. Ga zitten, papa. Ja, Jaapie, jongen — jóuw beurt komt nèt zoo goed. Over ’n paar jaar zit je als ik, wat P — hè P — wat? — Ook met zoo’n kostelijk geval in je kamer.
De vriend. Asjeblief! Graag! Zoek eerst ’n vruchtbare vrouw voor me.....
De grootvader. Die moetje zelf zoeken, meneer. Je wéét niet wat ’n geluk je mist. Jaja. Jaja. Me kleindochter is van de week drié ons angekommen.
De vader. Drie honderd veertien gram met’n leege maag.....
De vriend. Met ’n léége maag? — Da’s mooi — heel mooi, denk ’k — ’k heb ’r geen geprononceerd verstand van.
De vader (z’n notitieboekje nemend) ... ’t Is makkelijk genoeg. In de twintigste week hóéft ze maar honderd vijf en dertig an te kommen en ze