Schetsen, deel 11

PLEIDOOI.    55

39 op het oordeel des onderscheids, buiten art. 40 op Overmacht, buiten art. 261, 267, 423, op smaad, buiten art. 138 op het wederrechtelijk binnendringen eener Woning — om maar énkele stuitende wetsovertredingen te memoreeren? Mij zonder eenige restrictie op de u bekende voorschriften der Noodzakelijke Zelfverdediging beroepend, stel ik er een eer in, voor een cliënt te pleiten, die in beginsel de rechten van alle burgers, zijn zeer grondwettige rechten, zij het op onstuimige kunstenaars-wijze, handhaafde! Niet hij, maar de man, die hem in verfijnde herhaling martelde, die hem: „onbehagelijk, gezet, afgedaan” noemde, moest op de bank der beschuldigden zitten! En niet ik zou dan zijne verdediging op mij wenschen te nemen! (Teekenenvan ontroering bij het dicht-opeen-gepakt publiek. De President hamert waarschuwend. De Verdediger vervolgt)

Thans de Kunstenaar.

Het algemeen beginsel moest ik vooropstellen, daar het hier geen vijandschap tusschen personen geldt, geen kleine wraakoefening, geen beleedigde ijdelheid. Deze artist^ deze vader van een gezin-van-zeven-kinderen en, 'k mag ’t wel zacht uitspreken, in deerlijk-tragische verwachting van een achtste — tragisch ja, zulk een boodschap in de maanden van voor-arrest! — deze solide lieveling van een geheel publiek, buigt den eenen avond voor het voetlicht om voor de hem gebrachte hulde van een opgetogen menigte te danken en weent den volgenden avond, gescheiden van vrouw en kroost in de eenzame cel — terwijl, o hoon zijner gaven, de hem bezwarende jeune amoureux, persoonlijk vriend des getroffenen criticus, zijn rol overneemt!

Edelachtbare Heeren, President en leden van deze Rechtbank, de geachte vertegenwoordiger van het