Schetsen, deel 11

PLEIDOOI;    53

tooneelspeler ? Is het eigen lijf van een acteur iets anders dan zijn ziel?” Is zijn eerbaarheid niet een publieke? En boven alles, is zijn goed niet de combinatie van stem, gebaar, mimiek, waaraan wij den naam spel geven? Heeft een tooneelspeler dan niet het recht van elk burger, om door Art. 41 gesteund, eigen lijf, eerbaarheid en goed te beschermen? En is de hem hoonende, vervolgende, zijn erf betredende dagblad-critiek geen overmacht in den zin der wet?” Ja, Edelachtbaren, het stuit mij niettegenstaande mijn langjarige praktijk tegen de borst, om nog eens voorlezing te doen van het entre-filet, dat mijn cliënt in zijn lijf, eerbaarheid en goed aanrandde! Woordelijk stond er dit: „ Over den onbehagelijken> zoogenaamden jeune premier van het gezelschap, die te gezet wordt om nog eenige verovering op de planken aannemelijk te maken, een jeune premier met zoo weinig gegevens, zal ik na mijne herhaalde afkeuring, geen woord meer verspillen. Place aux jeunes !”

Zoo redelijk als het citaat bij eerste lezing lijkt, zoo kalm als het zich verhoudt tot den algemeenen toon der pers, die over collega’s van beklaagde érger dingen beweerde, zoo aanrandend-èr wordt deze critiek bij hèrlezing. Ik treed hier op, Edelachtbaren, voor een Kunstenaar en een Beginsel.

Het Beginsel allereerst.

Zoo ik mij verstoutte, om van een slager, die meer dan twintig jaar de stad bedient, in een publiek geschrift te getuigen, dat hij te onbehaaglijk, te gezet wordt, te weinig malsche gegevens heeft, om zijn klanten gezond vleesch te leveren — zoo ik het ongenietbaar brood eens bakkers figuurlijk aan de kaak stelde — öf de verregaande onkunde van den een of anderen dokter — dan zou het civiele processen regenen. Hoe roekeloozer echter