Schetsen, deel 11

CARNAVAL.    33

en van-’t-pad-gedwaalden, is bij zoo’n gelegenheid de moeite waard, voor wie ’r van houdt, en ik hou ’r van. Mocht ’r van houden — als vrijgezel.

We hadden copieus gedineerd, m’n vriend, ik, nog wat heeren. Ongeveer in dezelfde conditie als vanavond. Alleen zonder vrouwen. Want m’n vriend, hoewel getrouwd met ’n charmant wijfje, meende haar de excessen en weinig zedelijke vertooningen van ’n M o n n a i e-bal te moeten besparen ....

„Der Mann muss hinaus ins feindliche Leben”____

’t Is ’n opvatting. Je kunt ’r voor en ’r tegen reden eeren.*

’n Stortvloed van interrupties bezwaarde even oom Lukas’ verhaal. De vrouwen konden zulk ’n tekstverklaring niet laten passeer en.

„Goed,” vervolgde hij galant: „... Laten we Schiller verbeteren en zeggen .... „Mann u n d Weib müszen hinaus ins feindliche Leben” .... Ik heb geen antifeministische opvattingen! Na ’t diner, in ’n restaurant van den Boulevard Anspach, reden we naar de M o n n a i e. In een van de voorzalen schoten de getrouwde Brusselaars, bang voor herkenning of mystificatie, in domino’s — de ongetrouwde en ik, vreemdeling, zonder restricties van dien aard, bleven in rok. Voor mijn kijkgrage oogen werd ’t ’n vergas-ting. Want al was ’t eerst om één uur démasqué — bij uitzondering dien avond — er waren zóóveel elegante toiletten, zooveel chique kostuums, zooveel keurige tailles, zooveel dat men zag en zooveel dat zich liet vermoeden — ’k hoop de dames geen aanstoot te geven! — dat je, op m’n woord, tijd te kort kwam. In ’t bijzonder als Hollander. Wij worden niet verwend.

„Tegen half een, in ’t volste van ’t gedrang, en m’n tafelvrienden lang kwijt, kreeg ’k den inval, die bij ’t geval scheen te behooren, om ook ’n Schetsen. XI.    3