Schetsen, deel 11

CARNAVAL.    31

„Hè, oompje, sta op,” soebatte ’n andere nicht, die met ⁹r mooie zwarte oogen alles van ⁹m gedaan kreeg; „ik ben nog nooit op ’nbal-masqué geweest.” Oom bewoog niet.

Even bekeek-ie besluiteloos ⁹1 damast tafelkleed met de glanzende blokjes, de droomrige lichten in de kaarsen-standaards, ’t kristal met de purperen drabjes wijn, de fijne Japansche mokka-kopjes, den heelen wirwar van een in gezelligheid besloten maal — even glimlachte-ie stil voor zich heen, alsof-ie ons waarlijk voor ’t lapje hield, dan resoluut opstaand, zei-ie zonder verder geweifel: „Nee, ’k ben heusch ⁹n beetje moe. Amuseeren jullie je! ’k Word ’n dagje ouwer. Op mijn leeftijd breekt ’t op, als je tot den vroegen morgen blijft boemelen.”

Die verzekering gaf in ’t rookerig zaaltje ’n scha-terbui! Vooral de vrouwen deden opstandig. De gesoigneerde jong-oude oom, bang voor ⁹n latertje, pruilend bij ⁹n mondain genoegen, tuk op nachtrust, als-ie de kans had ’n collectie knappe vrouwen te zien — ⁹t klonk zoo ongelooflijk, dat niemand ’r op invloog.

Toen, voelend dat-ie ⁹n minder juisten toon had aangeslagen, dat ze z’n weigering niet au sérieux namen, betrok-ie stevig de slippen van z*n smoking, zei kort en bondig: „Ik ga beslist niét mee.”

We waren paf.

Om zich bij de algemeene teleurstelling ⁹n houding te geven, betoogde hij nogeens: „laat ik jullie niet terughouden. Je kunt me voor alles krijgen, niet voor dat. De een heeft angst voor spinnekoppen, ’n ander springt bij ’n muis in ’t water, ’n derde heeft pleinvrees — laat mij ’t idéé fixe, geen gemaskerd bal bij te wonen. Ik heb ’r ’n ééd op gedaan.” Omdat-ie ⁹t voor de tweede maal zei, prikkelde-ie onze nieuwsgierigheid. Waarom? Om welke reden?